Geschiedenis en tradities

"Ik benijd Gods paradijs niet, want ik ben zo voldaan dat ik op Sicilië woon."

- Federico II, Heilige Roomse Keizer, en Koning van Sicilië

Sicilië is gewoon een klein paradijs.
Een plek die je nooit zult vergeten en die altijd diep in je dierbaarste herinneringen zal blijven...

Met onze kleurrijke geschiedenis, zo helder en aanwezig in ons dagelijks leven;

Met ons zorgenloos geluk houden we van het leven en de kleine dingen die het heerlijk maken; Met ons eten en onze wijnen, zo rijk en betoverend;

Met onze levende vulkaan, een bron van inspiratie voor talloze dichters en schrijvers;

Met onze stranden en pittoreske stadjes, het hart van ons eiland;

Met onze tradities, die ons maken tot wie we zijn...

Wat denk je als je aan Sicilië denkt? Warmte, vreugde en het gevoel van verbondenheid.

De warmte van de lokale bevolking die zeer gastvrij is en je aan het glimlachen brengt met hun spontaniteit en met ietsje-folkloristische gebaren en toespraken. Je maakt elke dag nieuwe vrienden!

Vreugde tijdens de lokale feesten in de verschillende gemeenten van Sicilië, eindeloos, en een van de belangrijkste attracties zijn voor reizigers en mensen die van the good life houden. Vreugde op een zonnige of een regenachtige dag, want Sicilië is 365 dagen per jaar mooi...

Gevoel van verbondenheid, omdat Sicilië je terugbrengt naar je wortels, naar de verbondenheid met de natuur, de aarde.

Sicilië kan elegant zijn maar ook ruw, het kan leuk zijn en het kan melancholisch zijn. Sicilië trekt je ziel en hart aan, daarom zul je verliefd op haar worden...

Een stukje geschiedenis

Om de geschiedenis van Sicilië volledig te begrijpen moet men eerst het land en zijn volk kennen.

De strategische ligging van Sicilië in het centrum van de Middellandse Zee heeft van het eiland een kruispunt van geschiedenis gemaakt, een pion van verovering en imperium, en een meltingpot voor een dozijn of meer etnische groepen waarvan de krijgers of kooplieden de kusten zochten. Een van de meest gewilde stukjes land ter wereld.

Bij de komst van de Grieken was Sicilië bewoond door drie bevolkingsgroepen: in het oosten de Siculi, of Sicels, die hun naam aan het eiland hebben gegeven; ten westen van de Gela's-rivier de Sicani (die het wiel zouden hebben uitgevonden); en in het uiterste westen de Elymiërs, een volk van Trojaanse oorsprong.

Er waren ook Fenicische nederzettingen op het eiland. De Grieken vestigden zich tussen de 8e en 6e eeuw in Siciliaanse steden en begonnen in Giardini Naxos. Het bergachtige centrum bleef in handen van Siculi en Sicani, die steeds meer gehelleniseerd werden in ideeën en materiële cultuur.

De inwoners van Sicilië zijn altijd beïnvloed geweest door talrijke etnische groepen, ook dankzij de vele kolonisaties waarmee we te maken hebben gehad, om er een paar te noemen: Romeinen, Vandalen en Ostrogoten, Angevins (Fransen), Byzantijnen en Islamieten, Oostenrijkers enz. enz.
Romans, Vandals and Ostrogoths, Angevins (French), Byzantines and Islamics, Austrians etc. etc.

Gelukkig hebben we ook perioden van autonomie meegemaakt onder de Siceliotes (Griekse oorsprong), later als autonoom emiraat en vervolgens als Koninkrijk van Sicilië.

Het Koninkrijk van Sicilië werd in 1130 gesticht door Roger II, die tot de Siculo-Normandische familie van Hauteville behoorde.
In deze periode was Sicilië welvarend en in politiek opzicht machtig en was het een van de rijkste staten van Europa. Daarna ging het koninkrijk over in handen van de Hohenstaufen en aan het eind van de 13e eeuw wonnen de laatsten de Siciliaanse Vespersoorlog tussen de kronen van Anjou en Aragon.
In de volgende eeuwen bleef het onrustig door opstanden en revoluties, totdat de Spaanse Bourbons Sicilië in 1734 met Napels verenigden tot het Koninkrijk der Twee Siciliën, dat echter tot 1816 zijn wezenlijke onafhankelijkheid behield.

Iets meer dan een eeuw na de geboorte van het Koninkrijk, op 11 mei 1860, plande Giuseppe Garibaldi vanuit Marsala zijn gedurfde en dramatische unificatie van Italië.
Toen begonnen de Sicilianen en Sicilië te worstelen in armoedige omstandigheden.

Verenigd met Italië, maar niet beter af, besloten bijna een miljoen mannen en vrouwen tussen 1871 en 1914, vóór het uitbreken van WO I, te emigreren naar de VS.

Soms stond het eiland in het hart van grote beschavingen, soms was het niet meer dan een koloniaal achterland.

Zijn welvaart was vaak wisselend, afhankelijk van gebeurtenissen buiten zijn controle.
Vroeger een magneet voor immigranten, later een land van emigranten.

Sicilië is zowel de grootste regio van de moderne staat Italië als het grootste eiland in de Middellandse Zee.

Vandaag de dag zijn de architectonische en artistieke overblijfselen getuigen van de grootsheid van het verleden, in de grote Griekse tempels of de Romeinse mozaïeken in Piazza Armerina.

Hoewel het tegenwoordig deel uitmaakt van de Republiek Italië, heeft Sicilië een eigen cultuur.


Kijk op deze websites voor meer informatie en credits: Wikipedia, BestofSicily, Britannica.com, Lonelyplanet, eventproduzioni (In Italian)

Een beetje cultuur

Eeuwenlang gewend aan de aanwezigheid van ontelbare vreemde talen en culturen, hebben de Sicilianen zo'n myriade van uniek gemengde eigenschappen geabsorbeerd, dat de schrijver Gesualdo Bufalino geloofde dat de Sicilianen leden aan een "overdaad aan identiteit", met als kern het extravagante en vreemde geloof dat de wereld om de Siciliaanse cultuur draait.

Het is moeilijk om de Siciliaanse cultuur in het kort te beschrijven omdat er grote verschillen zijn tussen modern georiënteerde mensen en traditioneel conservatieve mensen van het platteland.
Toch is de moderne mentaliteit begonnen de conservatieve tradities uit te hollen. In de grotere universiteitssteden zoals Palermo, Catania, Syracuse en Messina vind je een levendige jongerencultuur en de meeste gezinnen uit de middenklasse genieten van een liberale levensstijl.

Toch zijn familie en respect nog steeds van grote waarde voor de Sicilianen.

Meer interessante en curieuze info over de Siciliaanse identiteit op Identity Hunters

Some Traditions

De sterke culturele tradities van Sicilië, de mythologie en de door de Grieken doorgegeven legenden zijn ook terug te vinden in de ontwikkeling van de Italiaanse lyrische poëzie.
De mythe van Aci en Galatea of die van de bron van de nimf Aretusa hebben deze literaire roeping voortgezet in de werken van moderne schrijvers als Giovanni Verga, Luigi Pirandello, Quasimodo en Leonardo Sciascia.
Verschillende voorbeelden van volkskunst zoals borduurwerk, schilderkunst, poppenspel en populaire religieuze feesten markeren ook de bijdrage van Sicilië aan de Italiaanse cultuur.

De Siciliaanse koets

De oudste dateren uit de achttiende eeuw, want in die tijd liet de gebrekkige staat van de wegen het gebruik van auto's en wagens niet toe en waren koetsen het enige vervoermiddel.
Versieringen en thema's werden besteld door ambachtslieden die het hout beschilderden.
Ze stelden vaak gebeurtenissen voor van de paladijnen van Karel de Grote of wonderbaarlijke gebeurtenissen, momenten uit het gezinsleven, aspecten van het werk en, zelden, misdaadverhalen die een bijzondere indruk hadden gemaakt op de plaatselijke bevolking.

De enkele exemplaren die de slijtage van de tijd hebben overleefd, zijn kostbare voorwerpen geworden die gewoonlijk worden gekocht door kunstliefhebbers of antiquairs, die ze tegen een hoge prijs doorverkopen.
Sommige liefhebbers laten ze nog steeds graag zien en misschien heeft u geluk en ziet u ze op straat of tijdens lokale festivals en traditionele feesten.

In Aci Sant' Antonio is een heel mooi museum met gratis toegang, waar u enkele mooie voorbeelden van de Carretti Siciliani kunt zien. 

Het Siciliaanse poppentheater 

De komst en verspreiding van de massamedia hebben het verval van het meest typische Siciliaanse spektakel nog erger gemaakt.
Het poppentheater heeft een onbepaald ontstaansjaar.
Sommigen zeggen dat het tijdens de Spaanse verovering is ontstaan, maar tussen de achttiende en de negentiende eeuw is het zeker op Sicilië van de grond gekomen en vormde het een van de weinige momenten van ontsnapping en plezier voor de plaatselijke bevolking.
De pop, gewapend met fonkelende zwaarden, komt tot leven dankzij de ervaring van liedjesschrijvers in combinatie met kostbaar vakmanschap.

De poppen worden gemanoeuvreerd door de "pupari" en vertellen de verhalen van oude ridderlijke gedichten. Hoewel geïnspireerd door epische verhalen, is het de bedoeling om alledaagse anekdotes of feiten weer te geven die verwijzen naar de manier waarop Sicilianen leven en denken: om deze reden is het Poppentheater erin geslaagd om zoveel jaren te overleven.

Tegenwoordig hebben veel artiesten hun theaters gesloten en de poppen verkocht, waardoor het moeilijk is om dergelijke voorstellingen te zien, maar je kunt ze nog steeds bezichtigen bij speciale gelegenheden, zoals de "Ursino Buskers" in Catania en in musea.

Museum van de “Pupi”

:
nl_NL